تاثیر شدت مثبت بودن اسمیر خلط در بیماران مبتلا به سل ریوی بر پاسخ درمانی

زمینه: بروز سل اسمیر مثبت در کشور ایران در سال 1388 حدود 7 در صد هزار نفر بوده است میزان بهبودی و میزان شکست درمان بیماران اهمیت زیادی در جلوگیری از ایجاد سل مقاوم دارد هدف این مطالعه بررسی ارتباط درجه مثبت بودن اسمیر اولیه با میزان بهبودی می باشد.روش کار: تمام بیماران مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت جدید در استان مرکزی بین سال های 1384 تا 1388 وارد مطالعه شدند. داده های مربوط به بیماران از جنبه های مختلف دموگرافیک و همچنین درجه مثبت بودن اسمیر بیماران در ابتدای شروع درمان ثبت شد و از لحاظ ارتباط بهبودی و منفی شدن اسمیر با شدت مثبت بودن اسمیر اولیه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: از 354 بیمار اسمیر مثبت 276 نفر (78%) در پایان ماه دوم درمان منفی شد و اسمیر 52 بیمار (14.7%) پس از دو ماه مثبت بود و مبزان بهبودی در خاتمه درمان 79.7% بود میزان بهبودی و میزان منفی شدن اسمیر در این مطالعه با افزایش درجه مثبت شدن اسمیر بیماران به طور معنی داری کاهش داشت در یک انالیز چندمتغیره سن بالای 45 و اسمیر اولیه +2 و +3 و مثبت ماندن اسمیر در پایان ماه دوم درمان با میزان بهبودی کمتر همراهی داشت.نتیجه گیری: بیمارانی که در پایان دو ماه هنوز اسمیر مثبت دارند و یا دچار شکست درمان می شوند بیشتر بیمارانی اند که اسمیر اولیه آنها +3 و +2 بوده لذا توجه بیشتر به این گروه از بیماران هم از جنبه آموزش های بیشتر بیماران و هم از جهت هوشیاری سیستم مراقبت می تواند در کنترل بیماری در جامعه موثرتر باشد.